อยู่กับแม่ละประสาทจะ-

เราเป็นคนหนึ่งที่โตมาในครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ พ่อ แม่ ลูกดูน่าจะมีความสุขใช่มั่ย แต่ไม่เลย โตในความหวาดกลัว การโดนตี ดุด่า ไม่ได้รับความใส่ใจดูแลเหมือนครอบครัวคนอื่นเค้า ทำผิดก็โดนตี เถียงก็โดนฟาด เท่า

เนือยมากเนือยแบบเนือย อยากออกจากบ้านไปเช่าหอให้จบๆ อยู่บ้านก็ดีแต่สุขภาพจิตไม่อยู่แล้วค่ะ บ่นคนนั้นมาคนนี้ละก็ด่ามาถึงเรา คำพูดตั้งแต่ป.6ถึงปัจจุบันก็ยังแรงพูดไม่คิดเหมือนเดิม บางทีนอนๆอยู่ก็เปิดประตู

แม่บอกว่าที่ลูกหยุดเลิกเถียงผู้ใหญ่ดีแล้ว แต่ให้นิ่งๆเงียบๆไป อย่าแสดงอาการ หรือลูกจะแสดงอาการไม่พอใจเครียดอะไรก็ยังดีกว่า ทำท่าทางแบบนั้น แม่จะรู้สึกว่าลูกกวนและหลังจากนั้นแม่ก็ด่ายาวๆกลายเป็นทะเลาะ

เราขอระบายได้มั้ยคะช่วยรับหังช่วยปลอบเราทีได้มั้ยเราไม่มีใครที่จะรับฟังเราจริงๆ คือเราอยู่ในครอบครัวที่มันToxic มากค่ะยิ่งพ่อเรายิ่งหนักเลยพ่อกับแม่เราท่านนิสัยที่ชอบบ่นประมาณเราทำอะไรไม่ถูก

เราพึ่งอายุได้14ค่ะ ไม่ได้อยู่กับแม่แม่ทำงานกรุฃเทพหย่ากับพ่อเราแล้ว เราอยู่กับยายกับตา พี่สาวเรียนมหาลัย ตั้งแต่เด็กอยู่กับยายทำไรไม่พอใจแกชอบด่าพอเถียงแกก็จะตี เราเก็บกดมาแต่เด็กมีไรก็ปรึกษาใครไม่ได

ทุกคนคิดยังไงกับคนที่มันชอบด่า ว่า บ่น คนอื่นไปทั่ว โทษคนอื่นไปทั่ว ยกเว้นตัวเอง คิดแต่ว่าตัวเองคือคนเจ๋ง และถูกคนเดียว ด่าคนอื่นแบบไร้เหตุผล ไม่ถาม ไม่ดู เห็นปุ๊บด่าไม่ ไม่คิดก่อต พอคนอื่นไม่พอใจ กลั

เราไม่รู้หรอกว่าสำหรับคนอื่นคำว่าแม่ลูกมันเป็นแบบไหน แต่สำหรับเรา เราเบื่อ เรารำคาญ เราท้อ เราอยากร้องให้ อยากอยู่คนเดียว คือเราทะเลาะกับแม่ทุกวันเลยค่ะ หลายเรื่องมาก เค้าชอบหาว่าเราเป็นเด็กมีปัญหา ทั

ก็คือเรากับแม่เจอหน้ากันแม่ก็ไม่พอใจแล้วค่ะ แม่พูดตลอดแค่เราทักไปแม่เบื่อหงุดหงิดไม่อยากตอบอะไรเราเลย เเม่บอกแม่เบื่อเรามาก แต่เราก็อดทนมาตลอด เวลาเราเหนื่อยๆมา เรามีแม่ที่คอยโทรมาซ้ำเติม เราขอแม่ไปอย

คืองี้ เราอ่ะ จะนั่งอยู่เฉยๆใช่ป่ะแล้วชอบมาพูดแซะพูดแถเรา พอเราไม่ชอบ เราพูดไปพ่อก็มาด่ามาตีเราจนกว่าเราจะร้องไห้ แล้วครั้งนึงเรานั่งอยู่พ่อก็มาแซะงง // พ่อแม่ส่วนใหญ่ชอบทำให้ลูกไม่คุยด้วย แล้วงี้ก็จะ